دارو می تواند به تسکین علائم، مانند اضطراب یا افسردگی، مرتبط با اختلال استرس پس از سانحه یا PTSD کمک کند. روانپزشکان در NYU Langone ممکن است داروهای ضد افسردگی، تثبیت کننده های خلق و خو، داروهای ضد اضطراب و مسدود کننده های آلفا-1 را برای درمان PTSD تجویز کنند.
هنگامی که شروع به مصرف دارو می کنید، روانپزشکان ما مرتباً با شما ملاقات می کنند تا دوز دارو را بررسی کنند و اطمینان حاصل کنند که دارو با نیازهای شما مطابقت دارد. شما ممکن است یک دارو مصرف کنید یا از ترکیبی برای کاهش علائم خود استفاده کنید.
در ابتدا، بازدیدهای بعدی ماهانه انجام می شود. با گذشت زمان، می توان آنها را به یک بار در هر سه ماه یکبار افزایش داد.
برخی از افراد داروهای خود را تا زمانی که دیگر نیازی به آنها نداشته باشند، کاهش می دهند. برخی دیگر در صورت تداوم علائم در طولانی مدت از دارو استفاده می کنند.
داروهای ضد افسردگی
رایج ترین داروهای مورد استفاده برای درمان افسردگی و اضطراب مرتبط با PTSD متعلق به دسته ای از داروهای ضد افسردگی به نام مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین یا SSRI است.
این داروها با افزایش سطح سروتونین شیمیایی مغز که خلق و خو، اشتها و خواب را تنظیم می کند، عمل می کنند. این به بهبود ارتباط بین سلول های عصبی کمک می کند و منجر به بهبود خلق و خو و کاهش اضطراب می شود.
ممکن است تا 12 هفته طول بکشد تا SSRI ها کاملاً مؤثر شوند. عوارض جانبی ممکن است شامل بی خوابی، اضطراب، حالت تهوع، اختلال عملکرد جنسی و اسهال باشد. انواع مختلفی از داروهای SSRI در دسترس است، و روانپزشکان NYU Langone در تطبیق داروی مناسب با علائم شما، با کمترین عوارض جانبی ممکن، متخصص هستند.
داروهای دسته دیگری از داروهای ضد افسردگی، به نام مهارکننده های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین، ممکن است برای افرادی که به SSRI ها پاسخ نداده اند، تجویز شود. این داروها ممکن است به افراد کمک کند تا با خستگی قابل توجه مرتبط با افسردگی کنار بیایند.
تصور می‌شود که مهارکننده‌های بازجذب سروتونین-نوراپی‌نفرین با ایجاد سروتونین بیشتر و یک ماده شیمیایی مغزی دیگر، نوراپی نفرین، در مغز، ارتباط بین سلول‌های عصبی را بهبود می‌بخشند و به تقویت خلق و خوی شما کمک می‌کنند. عوارض جانبی ممکن است شامل خشکی دهان، حالت تهوع، یبوست، اسهال، اختلال عملکرد و بی خوابی باشد.
پس از اینکه درمان با داروهای ضد افسردگی افسردگی فرد را تثبیت کرد، پزشکان معمولاً دارو را برای حدود یک سال ادامه می دهند. قبل از قطع هر دارویی با پزشک خود مشورت کنید.
تثبیت کننده های خلق و خو
برای بزرگسالان مبتلا به PTSD که به داروهای ضد افسردگی پاسخ نمی دهند، پزشکان ممکن است یک تثبیت کننده خلق را تجویز کنند. تثبیت کننده های خلق و خو با متعادل کردن مواد شیمیایی مغز که احساسات را تنظیم می کنند، کار می کنند.
پزشکان اغلب این موارد را برای افراد مبتلا به PTSD تجویز می کنند که علائم اصلی آن خشم، بی قراری یا تحریک پذیری باشد. عوارض جانبی ممکن است شامل حالت تهوع، استفراغ و خواب آلودگی باشد.
داروهای ضد اضطراب
پزشک ممکن است یک داروی ضد اضطراب برای بزرگسالان مبتلا به اضطراب تجویز کند که مانع از حضور آنها در محل کار یا انجام فعالیت های روزمره می شود.
این دسته از داروها با آرام کردن سیستم عصبی مرکزی تسکین کوتاه مدتی را ارائه می دهند. عوارض جانبی ممکن است شامل خستگی و سرگیجه باشد.
مسدود کننده های آلفا 1
اگر فردی مشکل خواب داشته باشد یا کابوس های مکرر را تجربه کند، پزشک ممکن است دسته ای از داروها به نام مسدود کننده های آلفا-1 را تجویز کند. این داروها به کاهش ترس و واکنش های مبهوت مغز کمک می کنند.
نشان داده شده است که مسدودکننده های آلفا-1 وقوع کابوس ها و اختلالات خواب را در جانبازان جنگی مبتلا به PTSD کاهش می دهند. عوارض جانبی ممکن است شامل سرگیجه، فشار خون پایین و غش باشد.
